Aspektem naszej egzystencji, odczucia wygody, spełnienia, a przede wszystkim odpowiedniej formy psychicznej jest przestrzeń, w jakiej mieszkamy. Dobrze wyprawiona przestrzeń w domu, w miejscu pracy to warunek harmonijnego życia. W niektórych miejscach odczuwamy wytchnienie i spokój, w innych zaś czujemy się przytłoczeni i zmęczeni. Dzieje się tak za pośrednictwem naszej wielozmysłowości, dzięki której odbieramy środowisko. Zmysły zapachu, wzroku, dotyku są dla nas pomostem pomiędzy tym, co w świecie fizyczne, a tym co eteryczne i metafizyczne.
Jedność naszej wielozmysłowości umożliwia nam zatroszczyć o większy komfort psychiczny. Powinno się ją wziąć w rachubę w toku aranżacji przestrzeni, w jakiej żyjemy i zaplanować ją w taki sposób, aby wpływała pozytywnie na nasze humor. Zanim stworzymy swoją przestrzeń, warto zadać serię znaczących pytań. Czym jest dla mnie ta przestrzeń? Co ona dla mnie znaczy? Czy wymagam pobudki do działania? Czy raczej wyciszenia? Czego w moim życiu brak i czego szukam? Jak oddziałują na mój nastrój kolory? Jakich granic wymagam, by czuć się wygodnie i bezpiecznie? Zwróć uwagę na to, co jest dla Ciebie najlepsze, a nie na to, co jest popularne. Przekuwając odpowiedzi w uczynek oraz urządzając tą przestrzeń, warto prowadzić się wytycznymi w formie harmonii w relacji z otoczeniem. Przyjmuje ona utworzyć poczucie bezpieczeństwa i wówczas nasza przestrzeń powinna być wyposażona w co niektóre stałe czynniki, które mogą zawierać znaczenie np. symboliczne obiekty, tj. ognisko domowe, bliskość z innymi.
Pamiętajmy, że oddziaływanie na nasze humor mają również wzory, miary urządzeń, kształty pomieszczeń, zapachy, wrażenia dotykowe i poza sensoryczne a także typy oświetlenia. Badania psychologiczno - ergonomiczne nad otwartą przestrzenią w biurach ujawniają, że więcej niż połowa pracowników źle ocenia działanie otwartych przestrzeni na kondycję tak jak psychiczną jak i a także fizyczną. Zwyczaj szerokich przestrzeni w biurach owocuje, że ludzie cierpią na brak prywatności, mają kłopoty z poczuciem tożsamości, a presja nazbyt wielu bodźców powoduje wrażenie rabanu i brak satysfakcji z realizowanej pracy. Przestrzeń do pracy jak i oraz odpoczynku w której przebywamy nie powinna być przeładowana ani przedmiotami, ani barwami czy też zapachami. Ich przekroczenie może stanowić przeszkodę wyciszenie i wypoczynek.
W obecnych czasach mnóstwa z nas żyje w mocnym napięciu. Sięgniecie po poparcie eksperta w przykrych chwilach jest nieraz najważniejszym rozwiązaniem i nie ma ku temu żadnych przesłanek, aby taką osobę natychmiast wykluczyć ze społeczeństwa. Dopadająca nas coraz systematyczniej rozjuszenie ze stresem, powstrzymywana na granicy naszych sił, a wraz z tym wygłuszanie swoich emocji, żeby zachować spokój to alarmujące znaki, w których psychoterapeuci są świetnie zaznajomieni. Przez swoje empiria z pacjentami wskazują na niedostatek świadomości ze spraw scalonych ze sobą dwóch kwestii czyli psychiki i ciała. Nasze ciało zachowuje się solidarnie z naszymi emocjami. Najłatwiej dojrzeć to u małych dzieci, gdzie ich podekscytowanie przeważnie wiąże się z rumieńcami, a przesadna reakcja psychiczna z nadruchliwością. Człowiek, nie mając dostępu do wewnętrznej - emocjonalnej partii siebie, uzewnętrznia przykre do uniesienia emocje poprzez różnorakie choroby. Można rzec, że pogorszony stan fizyczny jest swoistym przeniesieniem doświadczanych emocji w własność cielesnego doświadczenia siebie. Kiedy więc czujemy złość, gniew albo doznajemy stresu, powstrzymujemy te emocje i ich nie odreagujemy, wtenczas duża część energii tworząca się w organizmie nie zostaje użyta do reakcji „walki” albo „ucieczki” (która była swoista dla człowieka pierwotnego), lecz wciąż gromadzi się w ciele niczym woda w akwenie podczas mocnych opadów deszczu. Zrozumienie tego, co dzieje się w takiej sytuacji z nami i naszym ciałem, może udaremniać blokadom psychicznym, które przejawiają się różnymi dolegliwościami i schorzeniami. Niestety nie zawsze sami umiemy się asygnować, że takie coś nas dotyka, dlatego w takich przypadkach nieodzowna staje się najbliższa nam rodzina. Sporadyczne przeżycia stresowe mobilizują organizm, podnosząc jego trwałość. Jednak przewlekłe napięcie psychiczne w znacznym stopniu obniża mobilizacje organizmu na np poprzez poważny spadek odporności. Połączone z tym tak zwane wypalenie, może przydać się do jeszcze gorszych konsekwencji i oddziaływać destruktywnie także na pozostające osoby, które w niczym nie zawiniły, ale wręcz starały się ulżyć.
